Ülkenin en varlıklı çocuğu…
Henüz 30 yaşında, lakin babasının işinin başında.
Üzerinde Dior ekip elbise var.
Altında Loro Piana espadriller…
Yeniden tasarladığı mağazasının üçüncü katında merdivenlerden aşağı bakarken yanındakilere soruyor:
“Bakın bakayım terlemiş miyim?”
BU ÇOCUK DEODORANT NEDİR BİLMEZ Mİ YAHU
Sizin içinizden de “Böyle bir mağazada sorulacak soru mu” diye geçmiştir iddia ederim.
Normaldir.. Bedeli en az 12-15 bin dolar (Dünkü Tahtakale kurları ile 315 bin TL) olan bir Dior ekip elbisenin içinde terlemek beğenilen bir şey değil…
“Bu çocuk deodorant nedir bilmez mi” diye sorabilirsiniz…
Haklısınız diyeceğim ne var ki, kendi verdiği yanıtı okuyunca bu soruyu niçin sorduğunu da daha düzgün anlayacaksınız.
Ama evvel bu 30 yaşındaki işveren çocuğunun kim olduğunu, bir de babasının kim olduğunu yazayım.
Çocuğun ismi Alexandre Arnault.
Babasının ismi Bernard Arnauld…
LVMH, yani “Louis Vuitton- Moet&Hennesy” kümesinin en büyük hissedarı.
Sahibi yani…
Bloomberg Dünya Milyarder Endeksi’nde, Elon Musk’ı tahtından indirip, dünyanın en varlıklı insanı koltuğuna oturmuş kişi.
AUDREY HEPBURN’UN TİFFANNY’DE KAHVALTISI’NDAKİ O DÜKKANDA
Alexandre Arnault şu günlerde, LVHM kümesinin dünya çapında en ehemmiyet verdiği bir itibar işinin başında…
Şirket 2021 yılında dünyanın bir numaralı mücevher markası sayılan Tiffany’i 16 milyar dolar karşılığı satın aldı.
Tiffany’i mücevher satın alamayanlar da bilir.
Audrey Hepburn’un oynadığı “Tiffany’de Kahvaltı” sinemasında gördüğümüz o mücevher dükkanı.
O sineması “Moon River” isimli müziği ve bir de Hepburn’u, üzerinde siyah bir Givenchy rob, Oliver Goldsmith siyah gözlükleri ve elinde köşedeki kahveden alınmış karton bardaktaki kahvesiyle bir moda ikonuna dönüştürmüştü.
Tabi sinemanın senaryosunu çok sevdiğim Truman Capote’un yazdığını da unutturmamalıyım.
MODERN İŞLETMECİLİK VE GAZETECİLİĞİN GELDİĞİ YERİ GÖSTEREN TERLEME SORUSU
LVHM Manhattan’daki bu ikonik mağazayı tekrar tasarladı ve 28 Nisan günü açıyor.
Mağazanın tekrar dizaynında başrolü 30 yaşındaki bu işveren çocuğu yüklendi.
Geçen hafta New York Times’ın bir muhabirine mağazayı şahsen kendisi gezdirdi ve gazete bugün bunu yayınladı.
Bence çağdaş iş ve marka idaresi ile çağdaş gazeteciliğin geldiği noktayı gösteren bir ders üzereydi bu tam sayfa yazı.
Ama evvel başlıktaki soruda yarattığım merakınızı gidereyim.
ZENGİN İŞVEREN ÇOCUĞU: BİR BAKIN TERLİ MİYİM
130 milyar dolara yakın serveti olan ve şu an dünyanın en başarılı şirketi kabul edilen bu türlü bir kümenin sahibinin oğlu, babasının yerini almak için ne kadar terlemeli?
Alexandre Arnauld, NewYorK Times müellifine “Bir bakın terli miyim?” diye soruyor.
Onu beklemeden karşılığını da şahsen kendisi şöyle veriyor:
“Hayır hiç terlemedim. Zira etrafımda o denli düzgün bir profesyonel takım var ki, benim terlemem gerekmedi…”
Aklıma bayram sırasında birlikte olduğum Hürriyet’teki işverenim Aydın Doğan’la yaptığım bir tartışma geldi.
AYDIN DOĞAN’LA KAPIDAKİ İŞVEREN ARABASI TARTIŞMASI
Hürriyet’teki işverenim Aydın Doğan, çok başarılı bir “Kendini var etmiş” işveren neslinin en başarılı temsilcilerinden biri.
Onun kanunları vardır:
“EBITDA (Faiz Amortisman öncesi Vergi kar) değil, cebine giren para önemlidir…”
Bir de şu prensibi vardır:
“Patronun arabası holdingin önünde duracak ki çalışanlar onun da çalıştığını anlasın…”
Benim anlayışım ise daima farklıydı:
“Şirketini uzaktan yönetemeyen yönetici odasında oturduğu vakit da âlâ yönetemez…”
Benim tezim Epidemi sırasında denendi ve kötü sonuç vermedi.
Aydır Beyefendi ise kendi tezinde hala ısrarlı.
BEN DİOR ELBİSE GİYMİYORUM LAKİN TEKRAR DE TERLEMİYORUM
Onun için “Alınteri” ve “Terlemek” kıymetli.
Bense Dior kadro elbise giymiyorum. Üzerimdeki her şey yerli marka.. Lakin daima uygun yöneticilerle çalıştım ve münasebetiyle terlemem gerekmedi.
Tabi bunda kullandığım deodorantın katkısı da yoktur diyemem.
Bana nazaran Aydın Bey’in en büyük başarısı, klasik işverenlik vasıfları yanında, vizyoner olması ve kızlarını vizyoner birer insan olarak yetiştirmesiydi.
LÜKS MARKALAR PETROL KRİZİNDE BATARKEN TERLETMEYEN YATIRIMLAR
Neyse ben bu yazıdan çıkardığım derslerde döneyim.
Bernard Arnault’un en büyük özelliği terlemesi değil, vizyonerliğiydi.
1970’li yıllarda bütün lüks markalar petrol krizinin tesiri ile büyük zorluklarla karşılaştığı günlerde o bu markaları tek tek topladı.
Bugün Manhattan’da Beşinci Caddeye’ye çıktığınızda neredeyse her 5 mağazadan biri onun markası.
Sadece o cadde yahut rastgele bir diğer ülkenin en varlıklı caddesinden örnek vereyim:
Dior, Celine, TAG Heuer, Bulgari, Fendi, Sephora…
Buna Louis Vuitton’u, Moet&Chandon, Veuve Cliquot, Krug, Dom Perignon şampanyalarını, Chateaux Cheval Blanc ve Chateua d’Yquem şaraplarını, Hennesy konyaklarını, Glenmorangie ve Ardberg viskilerini, Belvedere votkalarını ve daha saymakla bitiremeyeceğim markaları ekleyin.
VİTRİNLERİ TAŞLANIRKEN YÜZDE 17 BÜYÜME AÇIKLAMAK NASIL BİR ŞEY
Bu markaları batmakta oldukları günlerde toplayıp, bir dünya lüks imparatorluğu kurup, iktisadın yazılmış bütün kanunlarını tarumar etmek…
Bütün dünyanın enflasyonla, savaşlarla, göçmen meseleleri ve etraf kirliliği ile uğraş ettiği, Fransa’da emekçi ve memurların emeklilik yaşının 64’e çıkarılmasına karşı verdiği uğraşta vitrinlerini amaç yaptığı şu evvelki hafta birinci çeyrek sonuçlarını açıkladı.
Yüzde 17 büyüme…
Övünülecek bir şey mi?
Bir sosyalist için asla övünülecek bir şey değil.
Ekonominin tabana vurduğu bir devirde lüks tüketimin yüzde 17 büyümesi, gelir uçurumunun apaçık bir ispatı.
Ama vizyoner ve marka idaresi açısından bakarsanız…
Patronun ve yöneticilerin primi, analarının ak sütü üzere bile olmasa da hak ettikleri bir sonuç değil mi…
Neyse soğan cücüğünün en beğenilen seçim materyali olduğu şu seçim ortamında bu türlü tehlikeli tarlalara girmeyeyim, yalnızca gözlemci kalıp yazmaya devam edeyim.
14 NİSAN AKŞAMI PARİS’TE BİR KONSERİN LOCALARI
Gelin Sultanahmet Camii’nin miting meydanına çevrilen avlusundan daima birlikte Paris’e bir uzanalım.
14 Nisan akşamı…
Louis Vuitton Vakfının oditoryumu o akşam harikulâde bir olaya sahne oluyor.
Sahnede Jay Z var.
2017’den beri birinci kez solo olarak sahneye çıkıyor.
Salonda Fransa’nın eski ve yeni kültür bakanları var.
Localardan birinde Rihanna, A$AP Rocky ve Beyonce oturuyor.
Jay Z bu konseri yalnızca Andy Warhol ve Jean Michel-Basquiat’e hürmet için veriyor.
HAYAT USULLERİNİ SANATA ÇEVİREN İNSANLARIN YILINI GÖRMEK
Çünkü bu yıl, yalnızca sanatlarını değil, kendi stil ve ömür biçimlerini sanat haline getiren insanların yılı.
Warhol, Basquiat, David Bowie…
Aynı sırada Pompidou Müzesi’nde Serge Gainsbourg’un konutu ve odası sergileniyor.
Hayatlarını sanat haline getiren beşerler bunlar.
Ve Arnault’nun Louis Vuitton Vakfı bu trendi herkesten evvel yakalamış.
Paris’te ünlü mimar Frank Gehry’nin tasarladığı Louis Vuitton müzesinde Warhol-Basquiat standı açıldı.
YENİ TIFFANY MAĞAZASININ GİRİŞİNDEKİ TABLO KİMİN
28 Nisan’da Manhattan’da açılacak yeni Tiffany binasının girişinde ise Basquiat’nın bir tablosu bulunacak.
İçerde Damien Hirst, Jenny Holzer, Richard Prince, Rashid Johnson üzere sanatkarların yapıtları de olacak.
Modern sanat artık markaların ayrılmaz parçası…
(Bunu bizde anlayan birinci patronlardanrs biri de Mudo mağazalarının kurucusu Mustafa Taviloğlu’dur.
Şimdi yıllardır topladığı çağdaş sanat yapıtlarını sergilemeye hazırlanıyor.)
Terlemeyen işveren jenerasyonu bunu çok yeterli anladı ve öncülüğü bırakmıyor.
PATRONUN EN BÜYÜK KORKUSU: SUCCESİON’UN 5’NCU DÖNEMİ OLMAK
Peki bu öncü aileyi bekleyen en büyük tehlike ne?
Tabi ki Murdoch ailesini anlatan “Succession” dizisinin beşinci dönemi haline gelmek.
Var mı bu türlü bir tehlike..
Gelin bu dünyanın en güçlü ailesine biraz daha yakından bakalım.
Arnault’un beş çocuğu var…
Üçü erkek ikisi kz.
Erkekler neredeyse birbirinin kopyası.
Beş çocuk her ay Kümenin Paris’teki Montaigne Caddesi’nin 22 numaralı binasında babalarıyla biraraya geliyor ve şirketlerin durumunu konuşuyor.
Beşi de Paris’in en güçlü semtinde birbirinin komşusu olacak kadar yakın oturuyor.
Her gün birbirleriyle tekraren konuşuyorlar.
Babalarının her seyahatine çocuklardan biri kesinlikle katılıyor.
BABASININ YERİNE KİM? TERLEMEYEN ÇOCUK MU
Tek hedefleri Murdoch ailesini anlatan Succesion dizisinin beşinci dönemi haline gelmemek.
Dedikodulara bakılırsa, 30 yaşındaki Alexandre Arnault, New York Tiffany’nin yine dizaynındaki bu başarısı ile küçük de olsa bir öncelik almış olabilir.
Zaten şimdiden Tiffany’nin İcra Şurası Lider Yardımcısı pozisyonunda.
Tabii ki durumu vakit gösterecek.
Babalarının daha 74 yaşında ve işin başında olduğunu da unutmamak gerekir.
OMBUDSMANA İHBAR: YAZIDA 24 TİCARİ MARKA İSMİ GEÇİYOR
Gelelim bu uzun yazının son noktasına…
New York Times’ın bu husustaki yazısının bir de çağdaş gazetecilik anlayışı bakımından verdiği ders var.
Özellikle de başı 1970 solculuğunda kalmış “Medya ombudsmanları bakımından değerli bir tartışma konusu bu.
Üşenmeden saydım.
New York Times’ın Tiffany yazısında 24 ticari marka ismi geçiyor.
Bunun yanında 10’dan fazla sanatçı ismi var.
HANUTÇULUK VE MARKA REKLAMI MI DİYECEĞİZ
Günümüz medya ombudsmanlarının en düşman olduğu şey, yazılarda ve haberlerde “Marka adının” geçmesidir.
Bunu anında “Gizli reklam” ve “Hanutçuluk” olarak görürler ve baya da puan toplarlar.
Oysa markalar artık günlük hayatımızın vazgeçilmez kesimleri.
Zaten bir çok marka kullandığımız eserin ismi haline gelmiş vaziyette.
Mesela iPhone…
Mesela iPad…
Yazıyı şöyle bitireceğim.
GİRİTLİ PARTİZANLAR, LOUİS VUİTTON YILBAŞI VİTRİNİNDE
Modern hayat, çağdaş işletmecilik, çağdaş medya artık geri dönüşü olmayan büyük bir dönüşüm içinde.
Bunu anlamayanlar maalesef, İkinci Dünya Savaşı’nın bittiğinin farkında olmayıp, saklandıkları ormanda savaşa devam eden Japon askerleri ile Girit dağlarında direnmeye devam eden partizanlar üzere kaldılar.
Tonton…
Sempatik nostaljik birer tonton…
Bekleyin onların da çağdaş sanatın nesneleri haline gelmeleri de yakındır…
Bir Louis Vuitton mağazasının yılbaşı vitrinlerinde Japon sanatçı Yayoi Kusama’nın mükemmel birer tasarımı olarak görebiliriz…
Ben de onlar üzerine şahane yazılar müellifim.
14 MAYIS GÜNÜ OLDUKÇA TERLEYEN SİYASETÇİ VE İŞVEREN GÖRECEĞİZ
Cumhuriyetimizin 100’ncü yılında Büyük Millet Meclisi’mizin kurulmuşunun 100’ncü yılında hepinize memnun bir 23 Nisan günü diliyorum.
14 Mayıs akşamı terleyen hayli siyasetçi ve işveren göreceğiz..
Oy verirken size düşen ise yalnızca ve yalnızca Cumhuriyetimizin 100’ncü yılında ülkemizi nerede görmek istediğinize karar vermek.
Ertuğrul Özkök
Odatv.om